Kto może zostać żywym dawcą nerki
Kandydat na dawcę musi posiadać pełną zdolność do czynności prawnych.
Musi być to osoba, która ukończyła 18 rok życia, natomiast nie jest możliwe pobranie narządu od kobiety ciężarnej. Potencjalny dawca wyraża pisemną zgodę na pobranie narządu i przeszczepienie go wskazanemu biorcy. Pobranie narządu od osoby, która leczy się psychiatrycznie, nawet skutecznie, jest ryzykowne, ponieważ wyrażenie zgody na zabieg może budzić uzasadnione wątpliwości, co do ustawowej świadomej zgody na zabieg.
Art. 12 ust.1 tzw. ustawy transplantacyjnej ( Dz. U. 2005, nr 169, poz.1411) określa warunki, na podstawie których można pobrać narząd od żywego dawcy. Pobranie jest możliwe, gdy następuje na rzecz krewnego w linii prostej, rodzeństwa, osoby przysposobionej lub małżonka, lub na rzecz innej osoby, o ile przemawiają za tym szczególne względy osobiste, z zastrzeżeniem uzyskania zgody sądu. Procedura została wyjaśniona w naszym artykule -> LINK.
W jakim celu dokonuje się
przeszczepiania narządów
Przeszczepianie narządów ma na celu uratowanie lub poprawę życia pacjentów dotkniętych zaawansowanymi chorobami narządów.
Procedura ta polega na zastąpieniu uszkodzonego lub niewydolnego narządu zdrowym narządem pobranym od żywego lub zmarłego dawcy. Zabiegi te są często stosowane w przypadku schorzeń takich jak niewydolność serca, nerek, wątroby, płuc i trzustki. Dzięki przeszczepom pacjenci odzyskują normalne funkcjonowanie narządu, poprawiają jakość życia, a w niektórych sytuacjach nawet przedłużają swoje życie.
Przeszczepianie narządów jest złożonym i precyzyjnym procesem, który wymaga odpowiedniego dopasowania dawcy i biorcy oraz rygorystycznego monitorowania po przeprowadzonej operacji.
Jak przebiega pobranie narządów
i transplantacja
Przed samym zabiegiem konieczne jest przeprowadzenie dokładnych badań i oceny zarówno u dawcy, jak i u biorcy w celu upewnienia się, że są odpowiednio dopasowani pod względem medycznym.
W przypadku pobrania nerki od żywego dawcy, najczęściej stosowane jest laparoskopowe podejście chirurgiczne, które minimalizuje ryzyko i powoduje mniejsze uszkodzenia dla dawcy. Procedura ta wykorzystuje małe nacięcia w brzuchu, przez które wprowadza się specjalne narzędzia do pobrania narządu.
Po przeprowadzeniu transplantacji, pacjent jest monitorowany w celu oceny funkcji narządu i zapobiegania odrzucaniu przeszczepionego narządu. Żywy dawca nerki również jest objęty wieloletnią opieką medyczną.
Dlaczego w Polsce brakuje narządów
do przeszczepienia
W Polsce, podobnie jak na całym świecie wciąż istnieje niedobór narządów do przeszczepienia. Pomimo coraz lepszych wyników przeszczepiania narządów, rozszerzanie wskazań do tego rodzaju leczenia prowadzi do wzrostu liczby osób oczekujących na przeszczepienie. To z kolei powoduje wydłużenie czasu oczekiwania na operację.
Dodatkowo wiedza społeczeństwa na temat wartości przeszczepiania narządów dla setek śmiertelnie chorych osób nadal jest niewystarczająca. Sprzeciw ze strony rodzin zmarłych dotyczący pobrania narządów często uniemożliwia uratowanie życia wielu pacjentom.
Aby zmienić tę sytuację, konieczne jest prowadzenie stałej kampanii edukacyjnej, która skutecznie informuje o potrzebach i osiągnięciach przeszczepiania narządów. Poprzez podnoszenie świadomości społeczeństwa, można przekonać ludzi o skuteczności tej metody leczenia i zachęcić ich do podjęcia decyzji o dawstwie narządów, co z kolei zwiększy liczbę dostępnych narządów i szansę na uratowanie życia wielu chorym.
