Powikłania
po przeszczepieniu
wątroby

Pierwsze kilkadziesiąt dni po zabiegu to tak zwany wczesny okres potransplantacyjny, a powikłania występujące w tym czasie związane są głównie z działaniami niepożądanymi leczenia immunosupresyjnego, które obniża odporność chorego, hamując pracę układu odpornościowego i tym samym, zwiększa ryzyko zakażeń. W tym okresie powikłania występują w zasadzie u większości pacjentów. U niektórych są niezbyt nasilone, ale u innych mogą mieć poważny charakter. Zdecydowanie częściej komplikacje występują w pierwszych tygodniach po operacji, ale niepokojących objawów nie można ignorować również w późniejszym okresie rekonwalescencji. Pacjent po transplantacji powinien stale być pod opieką personelu medycznego i regularnie stosować się do zaleceń lekarskich, systematycznie pojawiając się na umówionych wizytach kontrolnych.

Spektrum występujących powikłań jest szerokie, a częstotliwość ich występowania różna. Do najczęściej opisywanych w literaturze medycznej powikłań można zaliczyć:

• reakcje odrzucania przeszczepu (ostre i przewlekłe)
• niepodjęcie czynności przez przeszczep lub niewydolność przeszczepionego narządu
• krwawienie
• zakrzepica tętnicy wątrobowej
• zakrzepica żyły wrotnej
• zwężenie żył wątrobowych
• powikłania żółciowe spowodowane niedokrwieniem dróg żółciowych i miąższu wątroby
• powikłania niechirurgiczne takie jak: zakażenia, zaburzenia oddechowe, sercowo-naczyniowe, nerkowe, neurologiczne, zaburzenia w układzie krzepnięcia czy cukrzyca.

Ryzyko wystąpienia powikłań po przeszczepieniu wątroby częściowo zależy od samego pacjenta. Głównymi przyczynami powikłań występujących w okresie po przeszczepieniu są: niewłaściwe stosowanie leczenia immunosupresyjnego zaleconego przez lekarza prowadzącego, nieprzestrzeganie zasad higieny osobistej, nieprzestrzeganie zdrowego i bezpiecznego stylu życia odpowiedniego dla pacjentów po przeszczepie. Nieodpowiednio zbilansowana dieta prowadząca do otyłości oraz stosowanie używek to zachowania, które negatywnie wpływają na stan chorego zmniejszając szanse utrzymania narządu. W okresie 2-3 dni po zabiegu nie zaleca się również odwiedzin przez inne osoby, ponieważ niesie to ryzyko przeniesienia infekcji z zewnątrz.

Warto zatem podkreślić, że jakość życia pacjenta i szanse na prawidłowe funkcjonowanie narządu wzrastają, jeśli stosuje się on w sposób rzetelny do wszystkich wytycznych przekazanych przez personel medyczny. Oczywiście takie postępowanie nie daje 100% gwarancji na wyzdrowienie, ale przybliża pacjenta do osiągnięcia sukcesu terapeutycznego.